هدف کلی از اجرای قانون آموزش مداوم جامعه پزشکی (مصوب ۱۳۷۵) ارتقای سطح دانش و مهارت‌های شغلی، بهینه‌سازی خدمات بهداشتی،درمانی کشور و دستیابی به استانداردهای کارآمد و مطلوب خدمات پزشکی و حرفه‌های وابسته منطبق با نیازهای جامعه با استفاده از روش‌های مختلف می باشد.
مشمولین قانون آموزش مداوم
شرکت در برنامه‌های آموزش مداوم برای نامبردگان زیر الزامی است:
- پزشکان عمومی و متخصصین کلیه رشته‌های پزشکی.
- دکترا و کارشناس ارشد دندانپزشکی.
- دکترا و کارشناس ارشد داروسازی.
- دکترای حرفه‌ای و متخصصان علوم آزمایشگاهی، تشخیص طبی و دکترای علوم بهداشتی.
- کارشناسان رشته‌های مامایی، توانبخشی، فیزیوتراپی، ساخت اندام مصنوعی، ساخت عینک طبی (اپتومتری) و گفتار درمانی، همچنین کارشناس و کارشناس ارشد رادیوتراپی، کلیه مشمولان قانون مربوط به مقررات امور پزشکی و دارویی و مواد خوردنی و آشامیدنی و همچنین کلیه اقشار پرستاری بالاتر از فوق دیپلم.
نحوه محاسبه امتیازات:
هریک از پزشکان مشمول قانون باید از زمان فارغ‌التحصیلی به طور متوسط ۲۵ امتیاز و سایر مشمولین ۱۵ امتیاز در هر سال، در رشته تحصیلی مربوطه کسب نمایند.
ملاک مشمول بودن پزشکان متخصص؛ سال دریافت اولین مدرک دکترا است، یعنی تنها در طی زمان گذراندن دوره‌های آموزشی در مقاطع مختلف تخصصی؛ فوق تخصصی و … از ارائه امتیاز معاف بوده و پس از پایان دوره تخصصی، با ارائه ۲۵ امتیاز به ازای هر سال، گواهی نهایی دریافت می‌نمایند. ضمن اینکه امتیازات فاصله خاتمه دوره پزشکی عمومی و شروع دوره دستیاری نیز تا سقف یکسال قابل بخشودگی است.
(به طور مثال: اگر فردی فارغ‌التحصیل عمومی در سال ۷۵ باشد و در سال ۷۹ در رشته تخصصی قبول شده و پس از طی ۳ سال در سال ۸۱ فارغ‌التحصیل گردیده، باید در سال ۸۵ به میزان ۲۰۰ امتیاز بازآموزی که شامل ۸۰ امتیاز مدون باشد، ارائه دهد.)
در مورد پزشکان فارغ‌التحصیل خارج از کشور؛ تاریخ ارزشیابی نهایی دانشنامه نامبردگان در داخل کشور مبنای تاریخ فارغ‌التحصیلی محسوب می‌شود. به عبارتی دیگر در صورت وجود دوره تکمیلی، تاریخ اتمام دوره مذکور در داخل کشور ملاک زمان فارغ‌التحصیلی خواهد بود.
مشمولینی که هنوز پنج سال از فارغ‌التحصیلی ایشان سپری نشده، برای گرفتن پروانه اشتغال به کار نیاز به ارائه امتیازات آموزش مداوم نداشته و در پایان پنج سال بعد از فارغ‌التحصیلی (در زمان تمدید پروانه) نسبت به ارائه ۱۲۵ امتیاز اقدام نمایند.
تعاریف برنامه‌های آموزش مداوم:
انواع برنامه‌های آموزش مداوم مورد قبول از ۵ نوع فعالیت زیر تشکیل می‌شود:
الف) سمینار؛ کنگره؛ کارگاه؛ کنفرانس.
ب) دوره‌های آموزشی کوتاه مدت حرفه‌ای.
ج) خودآموزی.
د) فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی.
هـ) برنامه‌های مدون.
در ضمن یادآوری می‌شود که هریک از مشمولین قانون آموزش مداوم تنها مجاز به شرکت در برنامه‌های مدون ویژه رشته تخصصی خود هستند.
مشمولین غیرهیأت علمی باید ۴۰% کل امتیازات آموزش مداوم را از محل شرکت در برنامه‌های مدون اخذ نموده و بقیه امتیازات را از شرکت در سایر انواع برنامه‌های آموزش مداوم کسب کنند.
با توجه به تغییر قالب برنامه‌های مدون؛ امتیازات شرکت در برنامه‌های مدون یکسان (تکراری) در طی یک سال قابل پذیرش نیست.
در ضمن یادآوری می‌شود که شرکت در برنامه‌های آموزشی کوتاه مدت حرفه‌ای، فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی از قبیل سخنرانی در برنامه‌های آموزش مداوم یا ارائه مقاله،(همچنین برنامه‌های معادل مدون با پیش شماره کد برنامه: ۶) می‌تواند جایگزین شرکت در برنامه‌های مدون باشد.
توجه: برای پزشکان مشمول قانون، کسب امتیازات از فعالیت‌های خودآموزی تا سقف حداکثر ۵۰% کل امتیازات آموزش مداوم مجاز است.
مدارک لازم برای اخذ گواهی نهایی:
برای اخذ گواهینامه نهایی شرکت در برنامه‌های آموزش مداوم، باید به یکی از دفاتر آموزش مداوم دانشگاه‌های سطح کشور مراجعه و مدارک زیر را ارائه نمایید:
الف) کپی و اصل کلیه گواهی‌های بازآموزی.
ب) تکمیل فرم درخواست متقاضیان.
ج) اصل و تصویر کارت نظام پزشکی و یا عضویت هیأت علمی.
د) گواهی فراغت از تحصیل در مقاطع دکترای عمومی و تخصص.
ه) گواهی نهایی پنج ساله قبل.
منبع: وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشور
